|
علمی و فرهنگی درباره وبلاگ  به وبلاگ دفتر فرهنگي دانشگاه آزاد خاتم خوش آمديد. آخرین مطالب
آرشيو وبلاگ
نويسندگان 21 / 10 / 1392برچسب:, :: 14:27 :: نويسنده : سهیلا مرادی,سهیلا رسایی
نهم ربيع‌الاول، نه تنها نخستين روز امامت امام عصر(عج) است، بلكه آغاز دوره‌ای حياتی و مهم در تاريخ شيعه نيز به شمار می‌آيد. مسأله خلافت و امامت در اسلام، تنها بر اساس لياقت و شايستگی افراد بوده و سن و سال هيچ تأثيری نداشته است. پيامبر اكرم (ص) در سال سوم هجرت بعد از دعوت خويشان خود به اسلام، علی (ع) را كه نوجوانی پيش نبود به خلافت و وصايت منصوب كرد و به قوم خود دستور داد كه از او اطاعت كنند. هم‌چنين در واقعه مباهله با نصارای نجران، آن حضرت امام حسن و امام حسين(ع) را در حالی كه كودك بودند به همراه خويش برد. شيخ مفيد در اينباره مینويسد: پيامبر همراه حسنين در حالی كه طفل بودند با نصارا مباهله كرد. بعد از آن، اين امر هيچ‌گاه سابقه نداشت. اين وقايع و شواهد بسيار ديگر تاريخی، دلايلی است كه امامت حضرت ولی‌عصر(عج) را در سن كودكی تأييد میكند. قرآن مجيد در آيه 12 سوره «مريم»، درباره نبوت حضرت عيسی(ع) میفرمايد: «ای يحيی تو كتاب آسمانی را به قوت فراگير و ما فرمان نبوت در كودكی به او داديم»، هم چنين خداوند در همان سوره با اشاره به سخن گفتن حضرت عيسی (ع) در گهواره، نبوت او را تأييد میكند. فخر رازی در تفسير خود درباره حكمی كه خداوند به حضرت يحيی داد میگويد: «مراد حكم، همان نبوت است؛ زيرا خداوند عقل او را در كودكی محكم و كامل كرد و به او وحی فرستاد و اين بدان جهت است كه خداوند، حضرت يحيی و عيسی(ع) را در كودكی به رسالت مبعوث كرد، برخلاف حضرت موسی(ع) و محمّد(ص) كه در بزرگسالی مبعوث شدند؛ از اين رو چه مانعی دارد كه خداوند اين دوران را بر عدهای كوتاه سازد و حضرت مهدی(عج) را در كودكی حكمت و امامت عنايت فرمايد. چرا كودك امام باشد؛ چه ضرورتی دارد كه امام، كودك باشد؟ اين امر برای آن است كه بدانيم، امامت، از سوی خداست؛ چراكه اگر امامان تنها در بزرگسالی به مقامت امامت میرسيدند ممكن بود تصور شود مقامات و كمالات آنان، اكتسابی است؛ اما با امامت كودك چنين گمانی برده نمیشود، اگر طفلی، به فضيلت امامت رسيد، بدون شك میيابيم كه او از سوی خداوند متعال به چنين مقامی رسيده است. از سوی ديگر، اين امر برای آن است كه بدانيم مقام و منزلت، بر اساس لياقت است نه بزرگی سن، چنان‌كه در تاريخ زندگی پيامبر (ص) آوردهاند كه ايشان فرماندهی سپاه خود را به اُسامه بن زيد كه جوانی 19 ساله بود واگذار كردند در حالی كه عدهای از صحابه به بركناری او معتقد بودند، پيامبر به‌دليل لياقت او، به فرماندهیاش اصرار داشت. امامت، يعنی نايب شدن از پيامبر و پذيرش رياست بر تمام اشيا و موجودات، با شروطی پديد می‌آيد كه نمیتوان آنها را از راه رنج، رياضت، عبادت و تحصيل در تمام عمر به دست آورد. پس تعيين امامت فقط با خداوند عزوجل است كه هر كه را خواست تربيت كند، حكمت بياموزد و قابل رياست و امامت كند؛ البته در نزد خداوند، انسان كوچك و بزرگ در اين مسئله يكسان است. نهم ربيع الاول، سالروز آغاز امامت حضرت ولی عصر(عج) در حقيقت امتداد غدير، بلكه خود غديری ديگر است. بايد در اين چنين روزی با امام زمان(عج) بر اساس مفاد روايات و دعاها به‌ويژه دعای «عهد» پيمانی دوباره بست معرفت، محبت، ولايت و اطاعت برخی از اصول اين پيمان نسبت به حضرت صاحب‌الزمان(عج) است. ولايت امام‌زمان(عج) به‌عنوان سرپرستی و حاكميت وی بر افراد جامعه هست و اين ولايت ركن و اساس دين است؛ هم‌چنين كليد گشايشگر و راهنمای انسان مسلمان در همه ابعاد دين است. معرفت، محبت و ولايت امام (عج)، زمينه‌ساز عهد و پيمان با ايشان است، چراكه عشق و ولايت بدون مسووليت‌پذيری، هوسی بيش نيست. عهد، التزام و نوعی تعهد پذيری در مقابل شخص يا كاری است و بايد خود را به وظايفی كه نسبت به امام‌زمان(عج) داريم ملتزم سازيم و با ايشان برای انجام آرمان‌هايش عهد ببنديم و كسانی می‌توانند در عصر ظهور به اين عهدها عمل كنند كه در عصر غيبت به پيمان خود با امام عصر (عج) عمل كرده باشند. عهد و اطاعت، تجلی و نمود عشق و محبت است و زمينه‌سازی برای ظهور ايشان، بسط عدالت و فرهنگ عدل پذيری در جامعه و نهادينه كردن آن است. نظرات شما عزیزان: پيوندها
|
|||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: